تصویر ارتوگرافیک چندنمایی روشی برای تصویرسازی است که در آن از تصاویر ارتوگرافیک برای نمایش اشیاء استفاده میشود.
از آنجا که یک تصویر ارتوگرافیک به تنهایی نمیتواند تمام اطلاعات مورد نیاز دربارهٔ یک شیء را ارائه دهد، معمولاً از دو یا چند نمای ارتوگرافیک مرتبط برای نمایش آن بهره میبرند.
دو استاندارد متداول برای ترسیم این نوع تصاویر ارتوگرافیک، فرجهٔ اول و فرجهٔ سوم هستند.
تصویرسازی چندنمایی (Multiview Drawing) یک تکنیک مهم در طراحی و مهندسی است که به منظور نمایش دقیق و واضح یک شیء سهبعدی از زوایای مختلف به کار میرود.
این روش به طراحان و مهندسان کمک میکند تا تمامی ابعاد، ویژگیها و جزئیات یک شیء را با وضوح بیشتری به تصویر بکشند.
این نوع تصویرسازی معمولاً در قالب دو یا چند نمای ارتوگرافیک انجام میشود.
ویژگی های تصویرسازی چندنمایی
ساختار هندسی واضح
یکی از اصلیترین مزیتهای تصویرسازی چندنمایی، ارائه یک نمای واضح از ساختار هندسی شیء است.
با استفاده از نماهای مختلف مانند نمای جلو، نمای کناره و نمای بالا، بیننده میتواند به سادگی ابعاد و شکل کلی شیء را درک کند.
دقت فنی
این نوع تصویرسازی معمولاً در طراحیهای فنی و مهندسی کاربرد دارد. هر نمای از شیء میتواند شامل ابعاد دقیق، زوایا و دیگر اطلاعات فنی باشد که برای سازندگان و تولیدکنندگان ضروری است.
شناسایی ویژگی ها
تصویرسازی چندنمایی به بیننده این امکان را میدهد که ویژگیهای خاص شیء را که ممکن است در یک نمای واحد پنهان باشد، شناسایی کند.
به عنوان مثال، بخشهای داخلی یک قطعه یا جزئیات طراحی که تنها در یک نمای خاص قابل مشاهده است.
آسانی در تجسم
این روش به طراحان و مهندسان کمک میکند تا ایدههای خود را به راحتی به دیگران منتقل کنند.با داشتن چندین نمای از یک شیء، امکان برقراری ارتباط بهتر با مشتریان،
همکاران یا تولیدکنندگان فراهم میشود.
فرجه ها
زمانی که یک صفحه افقی و یک صفحه عمودی یکدیگر را قطع میکنند، فضا به چهار قسمت متفاوت تقسیم میشود. به هر یک از این قسمتها، یک فرجه گفته میشود. فرجه بالایی سمت راست به عنوان فرجه اول، فرجه بالایی سمت چپ به عنوان فرجه دوم، فرجه پایینی سمت چپ به عنوان فرجه سوم و فرجه پایینی سمت راست به عنوان فرجه چهارم شناخته میشود. در رسمهای فنی، معمولاً از فرجههای اول (طبق استاندارد ایزو) و سوم (طبق استاندارد آمریکایی) استفاده میشود.
خطی که در محل تقاطع دو صفحه قرار دارد، به نام خط زمین شناخته میشود. هر فرجه از دو نیمصفحه تشکیل شده است. برای بهتر نمایش دادن اطلاعات، معمولاً یک صفحه دیگر که به صورت عمودی به دو صفحه افقی و عمودی متصل میشود، به فرجه اضافه میشود و این صفحه به عنوان صفحه نیمرخ شناخته میشود.
برای ترسیم شکل در هر فرجه، جسم مورد نظر در همان فرجه در نظر گرفته میشود و سپس تصویر ارتوگرافیک آن بر روی هر یک از نیمصفحهها طراحی میشود. از آنجا که نقشه باید بر روی یک سطح ترسیم گردد، جهت سهولت، صفحهها به وسیله دوران نسبت به خط تقاطع آنها از هم فاصله میگیرند تا بتوانند به طور مسطح روی یک سطح قرار گیرند و در نهایت نقشه چندنمایی به وجود آید.
رسم تصویر در فرجه اول
رسم تصاویر در فرجه اول بر اساس استاندارد ایزو انجام میشود. در این نوع رسم، جسم بین ناظر و تصویر قرار دارد.
نمایی از جسم که حاوی اطلاعات بیشتری است، با صفحه عمودی همراستا است. تصویری که بر روی صفحه عمودی تشکیل میشود، به عنوان تصویر قائم نامیده میشود؛ در حالی که تصویر روی صفحه افقی را تصویر افقی و تصویر روی صفحه نیمرخ را تصویر جانبی یا نیمرخ است.
رسم تصویر در فرجه سوم
رسم تصویر در فرجه سوم به روش آمریکایی شناخته میشود. در این سیستم، صفحه تصویر بین جسم و ناظر قرار میگیرد.
در تصویر ارتوگرافیک چندنمایی که از این روش به دست میآید، نمای افقی (دید از بالا) در بالای نمای روبهرو و نمای جانبی (دید از راست) در سمت راست آن قرار دارد.
سه نمای اصلی :
روبهرو (Front View): که نمای مستقیم از جلو است و اطلاعاتی در مورد ارتفاع و عرض جسم ارائه میدهد.
افقی (Top View): که نمایی از بالا است و به وضوح ابعاد طولی جسم را نمایش میدهد.
جانبی (Side View): که نمایی از یکی از طرفین (معمولاً راست یا چپ) است و اطلاعاتی در مورد عمق جسم ارائه میدهد.
این نماها به صورت همزمان و در کنار یکدیگر قرار میگیرند تا تصویری جامع از شکل و ابعاد جسم ارائه دهند.
همچنین، در صورت نیاز، میتوان از نماهای اضافی یا دیدهای دیگر (مانند نمای پشتی یا پایینی) استفاده کرد تا دقت و وضوح کار بیشتر شود.
نتیجه گیری
تصویرسازی چندنمایی ابزاری قدرتمند برای ارتباط بصری در مهندسی، طراحی و تولید است.
این روش به وضوح کمک میکند تا طراحان و مهندسان ایدههای خود را بهطور مؤثر به تصویر بکشند و تمام جزئیات لازم را به بهترین شکل ممکن ارائه دهند.